Focus, Rejection and Prejudice... ang unang training sa Pagkakatotoo...
I. FOCUS
Focus. Ang ibig sabihin ay ang pagtuon ng sarili sa ISANG bagay... unang pinagawa sa amin ni sir Ren ay ang pagtingin sa isang papel na may sulat sa loob lamang ng isang saglit... napakahirap dahil madalian lang ang pagpapakita niya sa papel. Hindi naman sa pagmamalaki pero kasama ako sa 6 na taong nakakita ng mensahe ng sulat (ang salitang "fly"). Sabi ni kuya Ariel na isa raw itong gift sa akin na kailangan kong pagyamanin. Ang pagfo-focus daw ayon kay sir Ren ay isang napakahalagang bagay na dapat matutunan ng isang tao upang umunlad ang kanyang sarili. Ngayon alam ko na kung paano ko lilinangin ang aking kakayahan, ang aking "gift"; kailangan kong mag-focus ng maigi sa isang bagay at intindihin ito ng maigi...
II. REJECTION
Nagsimula ang lahat sa isang laro na kung saan kailangan kang humanap ng kapareha. May options ang iyong lalapitan na tao o grupo kung tatanggapin ka nila o hindi... kung hindi ka makakuha ng kapareha, malas mo hehehe... Masaya ang kinalabasan ng laro dahil nanalo ang karamihan sa amin pero nang tanungin ni sir Ren kung ano'ng naramdaman ng mga na-reject, doon na namin naintindihan kung ano ang ibig ipahiwatig ng "masayang" larong ito... Bakit nga ba tayo takot na ma-reject o maisantabi? Dahil hindi natin matanggap sa ating sarili na wala tayong kuwenta! Kunsabagay, sa araw-araw na ginagawa ko, marami akong nire-reject at akala ko ay ok lang iyon; pero ngayon ay hindi na ako natatakot na mag-reject ng iba dahil ayoko ring ma-reject. Pero kung mare-reject din ako, I'll understand na lang na siguro hindi talaga ako kailangan ng taong iyon. Kaya nga mas masaya ang mga araw ko eh dahil alam ko na may mga taong kailangan ako ipang madama nila na hindi sila mga taong walang kuwenta...
III. PREJUDICE
May ibinigay na sampung tanong si sir Ren at pagkatapos ng mga tanong na ito ay may ibinigay siyang mga "scores" batay sa mga isinagot namin... Ang nakuha ko lang ay 4 na points at kasama ako sa mga taong dapat mag-ingat sa mga lahat ng mga bagay-bagay sahil prone ako sa prejudice... ibig sabihin nito ay isa ako sa mga uto-uto na madaling magpaloko... isa lang naman ang gustong ipahiwatig ng activity na ito: timbangin ang mga bagay-bagay bago magsalita o kumilos; huwag magpadalos-dalos sa mga sasabihin o gagawin...
*Ang Pagkakatotoo*
Bago magtapos ang training ay nagkuwento muna si sir Ren:Sa isang cabinet ng mga laruan ay nag-uusap ang si velvet rabbit at si wooden horse. Sabi ni velvet rabbit, "Wooden horse, ano ba ang pagiging totoo?". "Ang pagiging totoo ay isang mahabang proseso." Sagot naman ni wooden horse."Mahirap ba iyon?" Tanong ulit ni velvet rabbit."Mahirap din pero sa huli nama'y magiging masaya ka." "Pero paano ba malalaman kung totoo ka na?""Malalaman mo na totoo ka na kapag nilalaro ka ng isang bata. At ang batang iyon ay mahal na mahal ka na halos bawat sandali'y katabi ka niya at lagi ka niyang pinaglalaruan, at masisira ka at magkakapunit. Pero kahit na ganun ka na ay mahal na mahal ka pa rin ng batang iyon at siyempre ikaw ay mamahalin mo rin ang bata kahit na punit-punit ka na at sira-sira... iyon ang pagiging totoo." Natahimik si velvet rabbit at nag-isip.Matagal bago niya sinagot si wooden horse."Ganun pala ang pagiging totoo... AYOKO maging ganun!"
Ano ba ang ipinapahiwatig ng istoryang ito? simple. Sa pagiging totoo meron ding mga risk na kailangang isaalang-alang. At ang risk na ito ang nagiging barrier natin kung bakit hindi natin kilala ang ating sarili. Ito ang dapat nating unang matutunan, ang pagiging totoo, upang makilala natin ang ating sarili at maipakita sa iba na ito tayo.
Focus. Ang ibig sabihin ay ang pagtuon ng sarili sa ISANG bagay... unang pinagawa sa amin ni sir Ren ay ang pagtingin sa isang papel na may sulat sa loob lamang ng isang saglit... napakahirap dahil madalian lang ang pagpapakita niya sa papel. Hindi naman sa pagmamalaki pero kasama ako sa 6 na taong nakakita ng mensahe ng sulat (ang salitang "fly"). Sabi ni kuya Ariel na isa raw itong gift sa akin na kailangan kong pagyamanin. Ang pagfo-focus daw ayon kay sir Ren ay isang napakahalagang bagay na dapat matutunan ng isang tao upang umunlad ang kanyang sarili. Ngayon alam ko na kung paano ko lilinangin ang aking kakayahan, ang aking "gift"; kailangan kong mag-focus ng maigi sa isang bagay at intindihin ito ng maigi...
II. REJECTION
Nagsimula ang lahat sa isang laro na kung saan kailangan kang humanap ng kapareha. May options ang iyong lalapitan na tao o grupo kung tatanggapin ka nila o hindi... kung hindi ka makakuha ng kapareha, malas mo hehehe... Masaya ang kinalabasan ng laro dahil nanalo ang karamihan sa amin pero nang tanungin ni sir Ren kung ano'ng naramdaman ng mga na-reject, doon na namin naintindihan kung ano ang ibig ipahiwatig ng "masayang" larong ito... Bakit nga ba tayo takot na ma-reject o maisantabi? Dahil hindi natin matanggap sa ating sarili na wala tayong kuwenta! Kunsabagay, sa araw-araw na ginagawa ko, marami akong nire-reject at akala ko ay ok lang iyon; pero ngayon ay hindi na ako natatakot na mag-reject ng iba dahil ayoko ring ma-reject. Pero kung mare-reject din ako, I'll understand na lang na siguro hindi talaga ako kailangan ng taong iyon. Kaya nga mas masaya ang mga araw ko eh dahil alam ko na may mga taong kailangan ako ipang madama nila na hindi sila mga taong walang kuwenta...
III. PREJUDICE
May ibinigay na sampung tanong si sir Ren at pagkatapos ng mga tanong na ito ay may ibinigay siyang mga "scores" batay sa mga isinagot namin... Ang nakuha ko lang ay 4 na points at kasama ako sa mga taong dapat mag-ingat sa mga lahat ng mga bagay-bagay sahil prone ako sa prejudice... ibig sabihin nito ay isa ako sa mga uto-uto na madaling magpaloko... isa lang naman ang gustong ipahiwatig ng activity na ito: timbangin ang mga bagay-bagay bago magsalita o kumilos; huwag magpadalos-dalos sa mga sasabihin o gagawin...
*Ang Pagkakatotoo*
Bago magtapos ang training ay nagkuwento muna si sir Ren:Sa isang cabinet ng mga laruan ay nag-uusap ang si velvet rabbit at si wooden horse. Sabi ni velvet rabbit, "Wooden horse, ano ba ang pagiging totoo?". "Ang pagiging totoo ay isang mahabang proseso." Sagot naman ni wooden horse."Mahirap ba iyon?" Tanong ulit ni velvet rabbit."Mahirap din pero sa huli nama'y magiging masaya ka." "Pero paano ba malalaman kung totoo ka na?""Malalaman mo na totoo ka na kapag nilalaro ka ng isang bata. At ang batang iyon ay mahal na mahal ka na halos bawat sandali'y katabi ka niya at lagi ka niyang pinaglalaruan, at masisira ka at magkakapunit. Pero kahit na ganun ka na ay mahal na mahal ka pa rin ng batang iyon at siyempre ikaw ay mamahalin mo rin ang bata kahit na punit-punit ka na at sira-sira... iyon ang pagiging totoo." Natahimik si velvet rabbit at nag-isip.Matagal bago niya sinagot si wooden horse."Ganun pala ang pagiging totoo... AYOKO maging ganun!"
Ano ba ang ipinapahiwatig ng istoryang ito? simple. Sa pagiging totoo meron ding mga risk na kailangang isaalang-alang. At ang risk na ito ang nagiging barrier natin kung bakit hindi natin kilala ang ating sarili. Ito ang dapat nating unang matutunan, ang pagiging totoo, upang makilala natin ang ating sarili at maipakita sa iba na ito tayo.
.jpg)

0 Comments:
Post a Comment
<< Home